26 april: van Pléhérel-Plage naar Erquy

De laatste etappe van deze geweldige reis

Op die achterste landtong ligt Cap Frehel, niet zo heel ver!

De tocht van vandaag was 16 kilometer lang, ik ben een beetje in een roes na deze 12 geweldige wandeldagen! Ik was wel blij dat het niet te lang was vandaag, want ik voelde de inspanning van gisteren nog heel goed in mijn benen. Het was al bij al wel een vrij makkelijke wandeling vandaag, ik heb er 4 uurtjes over gedaan! Een raar gevoel aan de eindmeet. Enerzijds weet ik wel dat het met de last aan mijn knieën beter is dat er een einde aan komt, anderzijds is dit zo ongelofelijk heerlijk om te doen dat ik eigenlijk niet wil dat er een einde aan komt. Maar goed, knieprobleem oplossen en in september kom ik in principe terug voor een volle maand! Ik kijk er nu al naar uit!

Het landschap was weer schitterend vandaag, De overgang van de mooie zandstranden naar de kust van het roze graniet. Kijk maar mee!

Aankomstplaats vandaag is dus Erquy, een heel romantisch havenstadje, vind ik toch.

Zie je hoe de gebouwen tegen de rotswand zijn op gebouwd. Het rechtse gebouw is trouwens mijn hotel van vandaag.

🌊🏖️ Weetje over Erquy…

Erquy, met zijn gouden stranden, geurige dennenbossen en markante roze zandsteenkliffen, is veel meer dan zomaar een kustplaatsje: het is een plek die het hart van Bretagne samenvat. Hier leeft de ziel van de streek — in de ruige natuur, de zilte wind en de tradities die nog elke dag voelbaar zijn.

Bekend als de trotse ‘hoofdstad van de coquilles Saint-Jacques’, gonst Erquy in de herfst van de bedrijvigheid wanneer de vissers hun kleurrijke boten uitvaren om de beroemde sint-jakobsschelpen binnen te halen. Deze verbondenheid met de zee voel je overal: in de haven, in de geur van verse vis, en in de kleine straatjes waar de tijd lijkt stil te staan.

Voor wandelaars is Erquy een waar paradijs. Smalle paden slingeren omhoog van de haven naar de uitgestrekte heidevelden die in de lente en zomer oplichten in een zee van paarse en gouden tinten.
De tocht naar Cap d’Erquy is ronduit onvergetelijk: de kliffen bieden spectaculaire uitzichten over verborgen baaien, verlaten stranden en de oneindige horizon van de oceaan. Op heldere dagen zie je in de verte zelfs Cap Fréhel liggen — een laatste groet van de plekken die je eerder bezocht hebt.

Erquy is niet zomaar een mooie stop — het is een plek die je raakt. Een plek waar je de essentie van Bretagne voelt in elke bries, elke stap, elke blik over het water. Als eindpunt van je reis is Erquy niet alleen logisch, maar ook groots: het is de perfecte kroon op een onvergetelijke ontdekkingstocht.
Wie Bretagne echt wil begrijpen, mag Erquy absoluut niet overslaan.

🌅 Avond in Erquy…
De lucht kleurt langzaam van zachtblauw naar goud, de boten dobberen rustig op het kabbelende water, en aan de rand van de pier flikkert het licht van de vuurtoren als een stille belofte.
De geluiden van de dag zijn verdwenen; alleen het zachte klotsen van de zee en het geritsel van touwen in de masten blijven over.

Hier, in dit serene moment, sluit ik mijn reis af.
Een reis langs ruige kusten, geurige heidevelden en oude verhalen — met Erquy als het perfecte slotakkoord.
Een plek die nog lang blijft nazinderen, zoals de laatste zonnestralen op het water.

Tussen water en licht vond ik de stilte die ik zocht.